Το κρυφό πείραμα παιδεραστίας των Γερμανών που κράτησε 30 ολόκληρα χρόνια
Η σοκαριστική ιστορία του «Πειράματος Kentler» ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας από τα ίδια τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, αναφερόμενη σε μια διαδικασία που -υπό τις ευλογίες του Βερολίνου- μετέτρεπε εφήβους σε βορρά παιδεραστών.
Όλα ξεκίνησαν το 1969, όταν οι αρχές πρόνοιας του Βερολίνου παραχώρησαν την φροντίδα τουλάχιστον τριών άστεγων εφήβων στον Dr Helmut Kentler (φωτο πάνω), έναν ερευνητή του σεξ από το Ανόβερο. Εκείνος τοποθέτησε τους έφηβους από την επιμέλεια γνωστών παιδόφιλων, συμπεριλαμβανομένου κάποιου που είχε ήδη ποινικές καταδίκες σε βάρος του, πιστεύοντας πως κάτι τέτοιο θα έδινε στους έφηβους ένα κοινωνικό προβάδισμα, ενώ οι παιδόφιλοι θα είχαν την ευκαιρία να γίνουν τρυφεροί ανάδοχοι.
Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο του dw.com, το πείραμα διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Hildesheim με την ανοχή του Βερολίνου για περισσότερα από 30 χρόνια. Μάλιστα δόθηκε και επίδομα στους παιδόφιλους ανάδοχους.
Ο δε Kentler, ως επικεφαλής του πειράματος που οδήγησε σχετική έρευνα, υποστήριζε ακράδαντα, ότι η σεξουαλική επαφή ανάμεσα σε ενήλικους και παιδιά δεν βλάπτει.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι παιδόφιλοι κλήθηκαν να φροντίσουν παιδιά ηλικίας από 13 έως και 15 ετών, τα οποία ήταν εθισμένα στα ναρκωτικά και την πορνεία. Υπήρχαν τουλάχιστον 1.000 τέτοια παιδιά εκείνη την εποχή στο Δυτικό Βερολίνο. Το ακριβώς πόσα παιδιά τοποθετήθηκαν σε παιδόφιλους δεν είναι ακόμα σαφές, καθώς οι αρχειοθέτες της πόλης δεν επέτρεψαν την πρόσβαση σε στοιχεία, ισχυριζόμενοι ότι πολλοί φάκελοι λείπουν.
Πάντως, η Dr. Teresa Nentwig από το Πανεπιστήμιο του Göttingen που έχει αναλάβει τη διαλεύκανση της υπόθεσης, έχει μέχρι στιγμής ανακαλύψει, ότι ένας από εκείνους τους έφηβους αντιμετωπίζει σήμερα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, ενώ δύο άλλοι οδηγήθηκαν στην εγκληματικότητα.
Ένας νεαρός, ονόματι Ulrich, που συμμετείχε στο πρόγραμμα το 1969, αδυνατεί σήμερα να γράψει ή να διαβάσει, ενώ εργάστηκε στην πορνεία για να καταφέρει να επιβιώσει ως ενήλικας. Ο Kentler, που τον είχε τοποθετήσει με γνωστό παιδόφιλο, έγραψε αργότερα ότι έπειτα από 4 χρόνια εκεί, ο νέος είχε μάθει «πώς να επιβιώνει»…
Ο ερευνητης, ο οποίος πέθανε το 2008, άφησε πληθώρα εγγράφων στα οποία περιγράφει ολόκληρο το πείραμά του ως «επιτυχές», όμως παραδέχεται, ότι ήταν σαφές σε όλους πως η τοποθέτηση εφήβων με παιδόφιλους καταπατούσε τον νόμο.
Αδιανόητο είναι πάντως, ότι παρόλο που στην πάροδο των ετών «θύματα» του πειράματος μίλησαν δημόσια για τις ιστορίες του καταγγέλλοντας το έγκλημα, ποτέ δεν ασκήθηκαν διώξεις εναντίον του Kentler.
Οι έρευνες της Nentwig αποκάλυψαν πάντως, ότι πολλοί από τους παιδόφιλους ανάδοχους γονείς ήταν επιφανείς ακαδημαϊκοί. Ανάμεσά τους βρέθηκαν καθηγητές του Max Planck Institute, του Free University του Βερολίνου και του διαβόητου σχολείου Odenwald στην Έσση, στο οποίο είχε αποκαλυφθεί μεγάλο σκάνδαλο παιδοφιλίας πριν από αρκετά χρόνια, οπότε το 2010 έκλεισε οριστικά.
Σήμερα, οι αρχές στο Βερολίνο δεσμεύονται να ρίξουν φως στο θέμα. Μάλιστα, η ίδια η υπουργός νεανικών υποθέσεων Sandra Scheeres αναφερόμενη πρόσφατα στο παραπάνω πείραμα δεν μάσησε τα λόγια της: «Ήταν έγκλημα να τοποθετηθούν εκείνα τα παιδιά σε τέτοιο περιβάλλον. Είναι απλά αδιανόητο, ότι κάτι τέτοιο έγινε με την κάλυψη του κράτους.»
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο KENTLER ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ " ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ " ΤΟΥ . ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΝΑΣ ΝΟΗΜΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΑΝ ΚΑΙ ΑΡΓΗΣΑΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΚΑΝ . ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΕΧΘΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥΣ ?
Ο Κέντλερ ήταν άγαμος, ομοφυλόφιλος και είχε τρεις θετούς γιους
Ο Κέντλερ ήταν ένας από τους υποστηρικτές μιας «χειραφετητικής» νεανικής εργασίας και συγκαταλέγεται στους εκπροσώπους της σεξουαλικής εκπαίδευσης της δεκαετίας του 1960 και του 1970. Στο έργο του ως δικαστής και ειδικός στη σεξουαλικότητα παιδιών και εφήβων, πέτυχε αναγνώριση σε επαγγελματικούς κύκλους. Από το 1979 έως το 1982 διετέλεσε πρόεδρος της Γερμανικής Εταιρείας για την Κοινωνική-Επιστημονική Σεξουαλική Έρευνα , ενώ αργότερα ήταν στο συμβουλευτικό συμβούλιο της Ανθρωπιστικής Ένωσης . Ήταν επίσης μέλος του Deutsche Gesellschaft für Sexualforschung .
Οι ιδέες του για μια θεωρία της χειραφετητικής εργασίας για νέους αναπτύχθηκαν από τη δουλειά του με εφήβους και νεαρούς ενήλικες κατά τη διάρκεια των σπουδών του και τα πέντε χρόνια που πέρασε εργαζόμενος σε εκπαιδευτικά ιδρύματα εκκλησιών.
Ειχε τη δυνατότητα να βιώσει στη θεωρία και να εξασκήθει σε παιδαγωγικες ομαδες σε συνεργασια με παιδαγωγους για την εκμαθηση χειραφετησης για νεους και ενηλικες Εργάστηκε επίσης σε διάφορους τομείς της παιδαγωγικής πρακτικής σαν συμβουλος και διδακτωρ , για παράδειγμα από το 1970 έως το 1974 στο παιδαγωγικό συμβουλευτικό συμβούλιο με τη χορηγία του της Γερουσία του Βερολίνου.
Ο Κέντλερ ήταν προσωρινά ενεργός ως «ψυχολογικός σύμβουλος για αστυνομικά θέματα».
Στο έργο του ως δικαστής και ειδικός στη σεξουαλικότητα παιδιών και εφήβων, πέτυχε αναγνώριση σε επαγγελματικούς κύκλους. Από το 1979 έως το 1982 διετέλεσε πρόεδρος της Γερμανικής Εταιρείας για την Κοινωνική-Επιστημονική Σεξουαλική Έρευνα .
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, σε ένα πρότυπο πείραμα , τοποθέτησε αρκετά παραμελημένα αγόρια ηλικίας 13 έως 15 ετών, τα οποία θεωρούσε «δευτερεύοντα ψυχικά ελαττώματα».με παιδόφιλους που γνώριζε, προκειμένου να τα επαναφέρει στην κοινωνία υπό τη φροντίδα τους και για να τους επιτρέψει να μεγαλώσουν σαν ώριμοι ενήλικες.
Ήταν σαφές για τον Κέντλερ ότι οι ενήλικες πιθανότατα θα έκαναν απαγορευμένο σεξ με τους ανηλίκους.
Σε μια τελετουργική ακρόαση του FDP το 1981 ανέφερε: "Αυτοί οι άνθρωποι υπέμειναν αυτά τα ηθικά αγόρια επειδή ήταν ερωτευμένοι και ενθουσιασμένοι μαζί τους.
Ο Κέντλερ ενήργησε επίσης ως ιατροδικαστής σε περιπτώσεις κακοποίησης. Το 1997, δήλωσε σχετικά με τις σχεδόν 30 υποθέσεις που είχε αντιμετωπίσει ως εκείνο το σημείο: «Είμαι πολύ περήφανος που μέχρι στιγμής όλες οι υποθέσεις που έχω ασχοληθεί έχουν τερματιστεί με τη διακοπή της διαδικασίας ή ακόμη και την απαλλαγή. Ο Κέντλερ δεν απέδωσε αδικία στη σεξουαλική δραστηριότητα ενηλίκων με παιδιά, αλλά μόνο στη βία που μπορεί να έχει χρησιμοποιηθεί.
Το 1976 διορίστηκε ως λέκτορας πανεπιστημίου για την κατάρτιση καθηγητών επαγγελματικής σχολής για ειδική αγωγή στο Πανεπιστήμιο του Ανόβερου, όπου δίδαξε μέχρι την αποχώρησή του το 1996.
Ο Χέλμουτ Κέντλερ υπήρξε από τους διασημότερους γερμανούς ψυχολόγους της γενιάς του. Πρωτοπόρος στον τομέα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των νέων, ομοφυλόφιλος πατέρας, με ανατρεπτικές ιδέες. Μία από τις θεωρίες που υποστήριζε με σθένος έλεγε ότι οι άντρες με παιδοφιλικές τάσεις είναι οι ιδανικοί ανάδοχοι γονείς για παιδιά χωρίς οικογένεια....
Οι έρευνες και το ενδιαφέρον του επικεντρώνονταν κυρίως στις νεαρές ηλικίες. Ήταν υπέρμαχος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης από τα πρώτα σχολικά χρόνια και μαχόταν για την απενοχοποίηση της παιδικής και νεανικής σεξουαλικότητας....
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60, είχε αναπτύξει τη θεωρία ότι η ανάθεση ορφανών παιδιών σε άτεκνους παιδόφιλους μπορούσε να έχει «θετική επίδραση» στην πνευματική τους ανάπτυξη. Δεν θεωρούσε ότι συνιστούσαν κίνδυνο. Το γεγονός ότι ερωτεύονταν τα παιδιά κατα τη γνώμη του ήταν κίνητρο για να τους δείχνουν πραγματική προσοχή και να τους προσφέρουν ουσιαστική αγάπη. Εκτός αυτού, ο Γερμανός επιστήμονας τασσόταν ανοιχτά υπέρ της αποποινικοποίησης των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων. Έτσι, το 1969, εκμεταλλευόμενος τη θέση του ως εκλεγμένος πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής Παιδαγωγικής στο Παιδαγωγικό Κέντρο Βερολίνου αποφάσισε να θέσει τη θεωρία του σε εφαρμογή....
Ο Κέντλερ ερχόταν σε επαφή με παιδιά από δυσλειτουργικές ή διαλυμένες οικογένειες και καλούταν να πάρει αποφάσεις για το μέλλον τους. ...
Ένα από τα παιδιά αυτά ήταν ο 13χρονος Ούλριχ. Ορφανός και άστεγος, ο μικρός είχε καταφύγει στην πορνεία προκειμένου να μπορεί να επιβιώσει μόνος στους δρόμους του Βερολίνου....
«Το πλεονέκτημα του Ούλριχ ήταν ότι ήταν όμορφος και απολάμβανε το σεξ. Άρα μπορούσε να δώσει κι αυτός κάτι στους παιδόφιλους που τον φρόντιζαν. Σταθήκαμε τυχεροί με τον κ. Βίντερ (τον κηδεμόνα που του ανατέθηκε), αλλά σίγουρα και οι τακτικές μου επισκέψεις άσκησαν θετική επιρροή», έγραφε ο Κέντλερ στις επιστημονικές του σημειώσεις. Σύμφωνα με τη θεωρία του, ο Βίντερ μπορούσε να προσφέρει απεριόριστη και ειλικρινή αγάπη στον ορφανό Ούλριχ, αλλά και σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Αφού έκρινε ότι η πρώτη απόπειρα στέφθηκε με επιτυχία, συνέχισε να δίνει την κηδεμονία παιδιών ηλικίας 13-15 σε παιδόφιλους. Γνώριζε ότι σε πολλές από τις περιπτώσεις οι ενήλικοι κηδεμόνες ανέπτυσσαν παράνομες σεξουαλικές σχέσεις με τους εφήβους. Ωστόσο, ο Κέντλερ πίστευε ότι αυτό θα τους βοηθούσε στην επανένταξή τους στην κοινωνία. Καθώς τα χρόνια περνούσαν και τα αποτελέσματα, σύμφωνα με τον Κέντλερ, ήταν θετικά, ο ψυχολόγος συνέχισε το πείραμά του με την σιωπηρή ανοχή των αρμόδιων υπηρεσιών. Μάλιστα χρησιμοποιούσε όλο και μικρότερα παιδιά. Οι ηλικίες κυμαίνονταν από 6 έως 15 ετών. Τελικά, το «πείραμα Κέντλερ» διήρκεσε περισσότερα από 30 χρόνια και αποτελούσε κοινό μυστικό στα κλιμάκια της γερμανικής Πρόνοιας. Από το 1969 μέχρι και το 2003, εκατοντάδες παιδιά από ιδρύματα του Βερολίνου δόθηκαν σε διαπιστωμένους παιδόφιλους. Οι άντρες κηδεμόνες λάμβαναν ακόμα και το προβλεπόμενο επίδομα από το κράτος. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά μερικά χρόνια μετά το θάνατο του Χέλμουτ Κέντλερ. Όσο ο γερμανός ψυχολόγος βρισκόταν εν ζωή, είχε αναφερθεί δημόσια σε περιπτώσεις παιδόφιλων κηδεμόνων, προκειμένου να αποδείξει στην επιστημονική κοινότητα την εγκυρότητα της θεωρίας του. Φρόντιζε όμως πάντα να αναφέρεται σε μεμονωμένες υποθέσεις που είχαν ξεπεράσει τα δέκα χρόνια. Έτσι, ήταν καλυμμένος νομικά, αφού το έγκλημα είχε παραγραφεί....
Ο Χέλμουτ Κέντλερ άφησε την τελευταία του πνοή το 2008, σε ηλικία 80 ετών. Το 2013, δύο άνδρες που στην παιδική τους ηλικία είχαν υιοθετηθεί από παιδόφιλους προέβησαν σε συνταρακτικές αποκαλύψεις. Κατήγγειλαν την σεξουαλική και συναισθηματική κακοποίηση που υπέστησαν στα χέρια των κηδεμόνων που τους ανέθεσε η γερμανική Πρόνοια. Με αφορμή τις μαρτυρίες τους, μελετητές του Πανεπιστημίου του Χίλντεσχαϊμ στο Ανόβερο ξεκίνησαν μία βαθιά έρευνα για να ξεσκεπάσουν το κύκλωμα. Διεξήγαγαν συνεντεύξεις, εντόπισαν θύματα, έψαξαν σε αρχεία κρατικών υπηρεσιών. Το πόρισμα τους ανέφερε ότι πρόκειται για «ένα δίκτυο στο οποίο εμπλέκονται εκπαιδευτικά ιδρύματα, η Πρόνοια και η Γερουσία του Βερολίνου, μέσα στο οποίο η παιδεραστία έβρισκε αποδοχή και υποστήριξη»....
Τον Ιούνιο του 2020, η Deutsche Welle επανέφερε το θέμα στην επικαιρότητα. Στο δημοσίευμά της αποκάλυψε πως πολλοί από τους ανάδοχους πατέρες ήταν διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί, υψηλόβαθμα μέλη του Ινστιτούτου Max Planck, του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου και του διαβόητου Σχολείου Odenwald....
Ωστόσο, μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει δικαιωθεί δικαστικά. Ο εγκέφαλος του κυκλώματος έχει πεθάνει και μετά από τόσα χρόνια τα εγκλήματα έχουν παραγραφεί....
Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ " ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ " ΚΑΙ "ΠΡΑΞΕΙΣ " ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΕΥΝΟΜΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΟΠΩΣ Η " ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ "
ΠΟΥ ΘΑ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΜΕ ΗΔΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙΜΕΝΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 2015 ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ . ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΒΙΩΣΟΥΝ .
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ https://xronosnousfws.blogspot.com/
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ – Ε.ΣΥ.ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΑ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΑΡ. ΠΡΩΤ. 6199/ 04-09-2015 - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΚΑΛΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ